Psalms 88

(По слав. 87) Песен. Псалм на Кореевите синове. За първия певец. По музиката на Махалат леанот. Маскил на езраеца Еман. ГОСПОДИ, Боже на спасението ми, ден и нощ виках пред Теб.

Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

Нека дойде молитвата ми пред Теб, приклони ухото Си към вика ми,

Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

защото душата ми се насити на бедствия и животът ми се приближава до Шеол.

Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

Счетох се с онези, които слизат в рова, станах като мъж, който няма сила,

Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

паднал между мъртвите, като убитите, които лежат в гроба, за които Ти не си спомняш вече, и които са отсечени от ръката Ти.

Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

Положил си ме в най-дълбокия ров, в тъмни места, в бездни.

Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

Яростта ти натегна върху мен и с всичките Си вълни ме притискаш. (Села.)

Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

Отдалечил си от мен познатите ми, направил си ме мерзост за тях, затворен съм и не мога да изляза,

Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

окото ми чезне от скръб. ГОСПОДИ, Теб призовавах всеки ден, към Теб простирах ръцете си.

Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

За мъртвите ли ще вършиш чудеса? Или сенките ще станат да Те хвалят? (Села.)

Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

В гроба ли ще се прогласява милостта Ти, в Авадон ли — верността Ти?

Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

В мрака ли ще станат известни чудесата Ти, в земята на забравата ли — правдата Ти?

Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

Но аз към Теб извиках, ГОСПОДИ, и сутрин молитвата ми Те посреща.

Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

ГОСПОДИ, защо отхвърляш душата ми, криеш лицето Си от мен?

Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

От младостта си съм окаян и линея, търпя Твоите ужаси и съм смутен.

Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

Пламтящият Ти гняв премина върху мен, Твоите ужаси ме поядоха.

Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

Заобиколиха ме като вода цял ден, обкръжиха ме отвсякъде.

Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

Отдалечил си от мен приятел и другар, познатите ми са в мрак.

Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.