Job 24

Понеже времената не са скрити от Всемогъщия, защо онези, които Го познават, не виждат дните Му?

Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?

Едни преместват граници, грабят стадо и го пасат.

Oni forŝovas la limojn; Oni rabas la ŝafaron kaj paŝtas ĝin.

Откарват магарето на сирачетата, вземат в залог говедото на вдовицата.

Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiaĵon la bovon de vidvino.

Изтласкват бедните от пътя, сиромасите на земята заедно се крият.

Oni forpuŝas malriĉulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kaŝi.

Ето, като диви магарета в пустинята те излизат по работата си, подраняват за грабеж; пустинята им дава хляб и за децата им.

Jen kiel sovaĝaj azenoj ili eliras al sia laboro, por serĉi kaptaĵon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.

Жънат фуража си в полето и събират пабиръка от лозето на безбожния.

Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinberĝardeno de malpiulo ili kolektas berojn.

Прекарват нощта голи, без дрехи, и нямат завивка в студа.

Nudaj ili tradormas la nokton, ĉar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.

Планински дъждове ги мокрят, прегръщат скалата, понеже нямат подслон.

De la pluvego de la montoj ili malsekiĝas, Kaj pro nehavado de rifuĝejo ili ĉirkaŭprenas rokon.

Други грабват сирачето от майчината гръд и вземат залог от сиромаха.

Oni forŝiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malriĉulon.

Карат голия да си отиде без дреха и които носят сноповете, остават гладни.

Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;

Изстискват масло в оградите им и тъпчат линовете им, но пак са жадни.

Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.

Хора стенат из града и душите на ранените викат, но Бог не им счита безумие.

El la urbo aŭdiĝas ĝemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.

Тези са противниците на светлината, не познават пътищата й и не стоят в пътеките й.

Tiuj homoj estas kontraŭuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.

Убиецът става преди светлината, убива сиромаха и бедния, а нощем е като крадец.

Antaŭ tagiĝo leviĝas la mortigisto, Mortigas malriĉulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel ŝtelisto.

И окото на прелюбодееца чака здрача и казва: Око няма да ме види! — и слага покривало на лицето си.

La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante: Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizaĝon.

В тъмнината се разбиват къщи; а през деня те се затварят, не познават светлината.

En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kaŝas sin ĉe si, ne konante lumon.

Защото зората за всички тях е смъртна сянка, защото познават ужасите на смъртната сянка.

Ĉar la mallumo estas mateno por ili ĉiuj, Ĉar ili interkonatiĝis kun la teruroj de la mallumo.

Лек е по лицето на водите, прокълнат на земята е делът им, не се обръща повече към пътя за лозята.

Tia homo estas malpeza sur la supraĵo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laŭ la vojo de vinberĝardenoj.

Както сушата и жегата поглъщат снежните води, така и Шеол — съгрешилите.

Kiel seka tero kaj varmego englutas neĝan akvon, Tiel Ŝeol englutas la pekulojn.

Утробата ще го забрави, червеят се храни сладко с него. Няма вече да се помни и неправдата ще се строши като дърво.

Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompiĝu kiel malbona arbo —

Онеправдава неплодната, която не ражда, и не прави добро на вдовицата.

Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.

Влачи силните със силата Си; става, и никой не е сигурен за живота си.

Kiu eĉ potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li leviĝis.

Той им дава безопасност, и те се успокояват, но очите Му са върху пътищата им.

Dio donas al ili sendanĝerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.

Възвисяват се за малко, и ги няма; снижават се, и като всички си отиват; отсичат се като глави на класове.

Ili leviĝis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel ĉiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakiĝas.

Сега, ако не е така, кой ще докаже, че лъжец съм, и кой речта ми ще унищожи?

Ĉu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?