Psalms 49

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.