Job 16

respondens autem Iob dixit

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris

تا به کی به این حرفهای بیهوده ادامه می‌دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea

اگر من هم به جای شما بودم می‌توانستم چنین سخنانی بگویم و به عنوان اعتراض سر خود را تکان بدهم.

consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis

امّا من شما را نصیحت می‌کردم و با سخنان گرم، شما را تسلّی می‌دادم.

sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me

هرچه بگویم، از درد و رنج من کاسته نمی‌شود و اگر هم ساکت بمانم، دردم دوا نخواهد شد.

nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei

زیرا تو ای خدا، مرا از زندگی خسته کرده‌ای و خانواده‌ام را از بین برده‌ای.

rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi

تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. من لاغر و استخوانی شده‌ام و مردم این را نتیجهٔ گناهان من می‌دانند.

collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est

تو با خشم خود، گوشت بدنم را پاره کرده‌ای، با دیدهٔ نفرت به من نگاه می‌کنی و مرا دشمن خود می‌پنداری.

aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis

مردم مرا مسخره می‌کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می‌زنند.

conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit

خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum

من زندگی آرام و آسوده‌ای داشتم، امّا او گلوی مرا گرفت و مرا تکه‌تکه کرد. حالا هم مرا هدف خود قرار داده،

circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea

تیرهای خود را از هر سو به سوی من پرتاب می‌کند، مرا زخمی می‌کند و رحمی نشان نمی‌دهد.

concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans

او مانند یک جنگجو حمله می‌کند و پی‌در‌پی مرا زخمی می‌کند.

saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum

لباس سوگواری پوشیده و در خاک ذلّت نشسته‌ام.

facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt

از بس گریه کرده‌ام، چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فراگرفته است.

haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces

امّا من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus

ای زمین، خون مرا مپوشان و مگذار فریاد عدالت‌خواهی من خاموش گردد.

ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis

شاهد من در آسمان است و برای من شفاعت می‌کند.

verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus

دوستان من مسخره‌ام می‌کنند، امّا من سیل اشک را در حضور خدا جاری می‌سازم

atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo

و پیش او التماس می‌کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.

ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo

زیرا بزودی می‌میرم و به جایی می‌روم که از آنجا امید بازگشت نیست.