Psalms 74

Μασχιλ του Ασαφ. Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;
Псалом навчальний, Асафів. Нащо, Боже, назавжди Ти нас опустив, чого розпалився Твій гнів на отару Твого пасовиська?
Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ αρχης την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.
Спогадай про громаду Свою, яку Ти віддавна набув, про племено спадку Свого, що його Ти був викупив, про ту гору Сіон, що на ній оселився,
Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.
підійми ж Свої стопи до вічних руїн, бо ворог усе зруйнував у святині!...
Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.
Ревіли Твої вороги у святині Твоїй, умістили знаки за ознаки свої,
Γνωστον εγεινεν ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,
виглядало то так, якби хто догори підіймав був сокири в гущавині дерева...
ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.
А тепер її різьби ураз розбивають вони молотком та сокирами,
Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.
Святиню Твою на огонь віддали, оселю Твого Ймення аж дощенту збезчестили...
Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.
Сказали вони в своїм серці: Зруйнуймо їх разом! і спалили в краю всі місця Божих зборів...
Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.
Наших ознак ми не бачимо, нема вже пророка, і між нами немає такого, хто знає, аж доки це буде...
Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;
Аж доки, о Боже, гнобитель знущатися буде, зневажатиме ворог навіки ім'я Твоє?
Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.
Для чого притримуєш руку Свою та правицю Свою? З середини лоня Свого їх понищ!
Αλλ ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.
А Ти, Боже, віддавна мій Цар, Ти чиниш спасіння посеред землі!
Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.
Розділив Ти був море Своєю потугою, побив голови зміям на водах,
Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.
Ти левіятанові голову був поторощив, його Ти віддав був на їжу народові пустині,
Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους εξηρανας ποταμους δυνατους.
Ти був розділив джерело та потік, Ти висушив ріки великі!
Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.
Твій день, а також Твоя ніч, приготовив Ти світло та сонце,
Συ εθεσας παντα τα ορια της γης συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.
всі границі землі Ти поставив, Ти літо та зиму створив!
Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.
Пам'ятай же про це: ворог знущається з Господа, а народ нерозумний зневажує Ймення Твоє!
Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.
Не віддай звірині душі Своєї горлиці, живої Твоїх бідарів не забудь же назавжди!
Επιβλεψον επι την διαθηκην σου διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.
Споглянь же на Свій заповіт, бо темноти землі повні мешкань насилля!
Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.
Нехай не відходить пригноблений посоромленим, бідний та вбогий нехай прославляють імення Твоє!
Αναστα, Θεε δικασον την δικην σου μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.
Встань же, о Боже, судися за справу Свою, пам'ятай про щоденну наругу Свою від безумного!
Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.
Не забудь же про вереск Своїх ворогів, про галас бунтівників проти Тебе, що завжди зростає!