Psalms 49

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Dinggin ninyo ito, ninyong lahat na mga bayan; pakinggan ninyo, ninyong lahat na nananahan sa daigdig:

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Ng mababa at gayon din ng mataas, ng mayaman at ng dukha na magkasama.

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Ang aking bibig ay magsasalita ng karunungan; at ang pagbubulay ng aking puso ay magiging sa pagunawa.

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Ikikiling ko ang aking panig sa talinghaga: ibubuka ko ang aking malabong sabi sa alpa.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Bakit ako matatakot sa mga kaarawan ng kasamaan, pagka kinukulong ako ng kasamaan sa aking mga sakong?

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Silang nagsisitiwala sa kanilang kayamanan, at nangaghahambog sa karamihan ng kanilang mga kayamanan;

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Wala sa kaniyang makatutubos sa ano pa mang paraan sa kaniyang kapatid, ni magbibigay man sa Dios ng pangtubos sa kaniya:

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

(Sapagka't ang katubusan ng kanilang kaluluwa ay mahal, at ito'y naglilikat magpakailan man:)

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Upang siya'y mabuhay na lagi, upang siya'y huwag makakita ng kabulukan.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Sapagka't nakikita niya na ang mga pantas ay nangamamatay, ang mangmang at gayon din ang hangal ay nililipol, at iniiwanan ang kanilang kayamanan sa mga iba.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

Ang kanilang pagiisip sa loob ay, na ang kanilang mga bahay ay mananatili magpakailan man, at ang kanilang mga tahanang dako ay sa lahat ng sali't saling lahi; tinatawag nila ang kanilang mga lupain ayon sa kanilang sariling mga pangalan.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Nguni't ang tao'y hindi lalagi sa karangalan: siya'y gaya ng mga hayop na nangamamatay.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Itong kanilang lakad ay kanilang kamangmangan: gayon ma'y pagkatapos nila ay sinasangayunan ng mga tao ang kanilang mga kasabihan. (Selah)

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Sila'y nangatakda sa Sheol na parang kawan; kamatayan ay magiging pastor sa kanila: at ang matuwid ay magtataglay ng kapangyarihan sa kanila sa kinaumagahan; at ang kanilang kagandahan ay mapapasa Sheol upang matunaw, upang mawalan ng tahanan.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Nguni't tutubusin ng Dios ang aking kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol: sapagka't tatanggapin niya ako. (Selah)

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Huwag kang matakot pagka may yumaman. Pagka ang kaluwalhatian ng kaniyang bahay ay lumago:

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Sapagka't pagka siya'y namatay ay wala siyang dadalhin; ang kaniyang kaluwalhatian ay hindi bababang susunod sa kaniya.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Bagaman habang siya'y nabuhay ay kaniyang pinagpala ang kaniyang kaluluwa, (at pinupuri ka ng mga tao pagka gumagawa ka ng mabuti sa iyong sarili),

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Siya'y paroroon sa lahi ng kaniyang mga magulang; hindi sila makakakita kailan man ng liwanag.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Taong nasa karangalan, at hindi nakakaunawa, ay gaya ng mga hayop na namamatay.