Job 10

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

¿Son tus días como los días del hombre, Ó tus años como los tiempos humanos,

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Si fuere malo, ¡ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

Antes que vaya para no volver, Á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.

Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.