Job 10

Tendo tédio à minha vida; darei livre curso à minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu pecado,

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniquidade não me absolverás.

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! Se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.