Proverbs 27

Nie chlub się ze dnia jutrzejszego; bo nie wiesz, coć przyniesie dzień dzisiejszy.

Non ti vantare del domani, poiché non sai quel che un giorno possa produrre.

Niechaj cię kto inny chwali, a nie usta twoje; obcy, a nie wargi twoje.

Altri ti lodi, non la tua bocca; un estraneo, non le tue labbra.

Ciężkić jest kamień, i piasek ważny; ale gniew głupiego cięższy, niż to oboje.

La pietra è grave e la rena pesante, ma l’irritazione dello stolto pesa più dell’uno e dell’altra.

Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?

L’ira è crudele e la collera impetuosa; ma chi può resistere alla gelosia?

Lepsza jest przymówka jawna, niżeli miłość skryta.

Meglio riprensione aperta, che amore occulto.

Lepsze są rany od przyjaciela, niż łagodne całowanie człowieka nienawidzącego.

Fedeli son le ferite di chi ama; frequenti i baci di chi odia.

Dusza nasycona i plastr miodu podepcze; ale głodnej duszy i gorzkość wszelaka słodka.

Chi è sazio calpesta il favo di miele; ma, per chi ha fame, ogni cosa amara è dolce.

Jako ptak odlatuje od gniazda swojego: tak człowiek odchodzi od miejsca swego.

Come l’uccello che va ramingo lungi dal nido, così è l’uomo che va ramingo lungi da casa.

Jako maść i kadzenie uwesela serce: tak słodkość przyjaciela uwesela więcej, niż własna rada.

L’olio e il profumo rallegrano il cuore; così fa la dolcezza d’un amico coi suoi consigli cordiali.

Przyjaciela twego, i przyjaciela ojca twego nie opuszczaj, a do domu brata twego nie wchodź w dzień utrapienia twego; bo lepszy sąsiad bliski, niż brat daleki.

Non abbandonare il tuo amico né l’amico di tuo padre, e non andare in casa del tuo fratello nel dì della tua sventura; un vicino dappresso val meglio d’un fratello lontano.

Bądź mądrym, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, któryby mi urągał.

Figliuol mio, sii savio e rallegrami il cuore, così potrò rispondere a chi mi vitupera.

Ostrożny, upatrując złe, ukrywa się; ale prostak wprost idąc, w szkodę popada.

L’uomo accorto vede il male e si nasconde, ma gli scempi passan oltre e ne portan la pena.

Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.

Prendigli il vestito giacché ha fatto cauzione per altri; fatti dare dei pegni, poiché s’è reso garante di stranieri.

Temu, który przyjacielowi swemu wielkim głosem rano wstawając błogosławi, poczytane to będzie za przeklęstwo.

Chi benedice il prossimo ad alta voce, di buon mattino, sarà considerato come se lo maledicesse.

Kapanie ustawiczne w dzień gwałtownego deszczu, i żona swarliwa są sobie podobni;

Un gocciolar continuo in giorno di gran pioggia e una donna rissosa son cose che si somigliano.

Kto ją kryje, kryje wiatr, a wonią wyda; jako olejek wonny w prawej ręce jego.

Chi la vuol trattenere vuol trattenere il vento, e stringer l’olio nella sua destra.

Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.

Il ferro forbisce il ferro; così un uomo ne forbisce un altro.

Kto strzeże drzewa figowego, pożywa owocu jego; także kto strzeże pana swego, uczczony będzie.

Chi ha cura del fico ne mangerà il frutto; e chi veglia sul suo padrone sarà onorato.

Jako się w wodzie twarz przeciwko twarzy ukazuje: tak serce człowiecze przeciw człowiekowi.

Come nell’acqua il viso risponde al viso, così il cuor dell’uomo risponde al cuore dell’uomo.

Piekło i zatracenie nie mogą być nasycone; także i oczy ludzkie nasycić się nie mogą.

Il soggiorno dei morti e l’abisso sono insaziabili, e insaziabili son gli occhi degli uomini.

Tygiel srebra a piec złota doświadcza, a człowieka wieść sławy jego.

Il crogiuolo è per l’argento, il forno fusorio per l’oro, e l’uomo è provato dalla bocca di chi lo loda.

Choćbyś głupiego i w stępie między krupami stąporem stłukł, nie odejdzie od niego głupstwo jego.

Anche se tu pestassi lo stolto in un mortaio in mezzo al grano col pestello, la sua follia non lo lascerebbe.

Doglądaj pilnie dobytku twego, a miej pieczę o trzodach twoich.

Guarda di conoscer bene lo stato delle tue pecore, abbi gran cura delle tue mandre;

Boć nie na wieki trwa bogactwo, ani korona od narodu do narodu.

perché le ricchezze non duran sempre, e neanche una corona dura d’età in età.

Gdy wzrasta trawa, a ukazują się zioła, tedy z gór siano zbierają.

Quando è levato il fieno, subito rispunta la fresca verdura e le erbe dei monti sono raccolte.

Owce będą na szaty twoje, a nagrodą polną kozły.

Gli agnelli ti dànno da vestire, i becchi di che comprarti un campo,

Nadto dostatek mleka koziego na pokarm twój, na pokarm domu twego, i na pożywienie dziewek twoich.

e il latte delle capre basta a nutrir te, a nutrir la tua famiglia e a far vivere le tue serve.