I Corinthians 12

Men om de åndelige gaver, brødre, vil jeg ikke at I skal være uvitende.

Περι δε των πνευματικων, αδελφοι, δεν θελω να αγνοητε.

I vet at dengang da I var hedninger, lot I eder drage til de stumme avguder, alt efter som I blev draget.

Εξευρετε οτι ησθε εθνικοι, συρομενοι οπως εσυρεσθε προς τα ειδωλα τα αφωνα.

Derfor kunngjør jeg eder at ingen som taler i Guds Ånd, sier: Forbannet er Jesus! og ingen kan si: Jesus er Herre! uten i den Hellige Ånd.

Δια τουτο σας γνωστοποιω οτι ουδεις λαλων δια Πνευματος Θεου λεγει αναθεμα τον Ιησουν, και ουδεις δυναται να ειπη Κυριον Ιησουν, ειμη δια Πνευματος Αγιου.

Det er forskjell på nådegaver, men Ånden er den samme;

Ειναι δε διαιρεσεις χαρισματων, το Πνευμα ομως το αυτο

og det er forskjell på tjenester, men Herren er den samme;

ειναι και διαιρεσεις διακονιων, ο Κυριος ομως ο αυτος

og det er forskjell på kraftige virkninger, men Gud er den samme, som virker alt i alle.

ειναι και διαιρεσεις ενεργηματων, ο Θεος ομως ειναι ο αυτος, ο ενεργων τα παντα εν πασι.

Men Åndens åpenbarelse gis enhver til det som er gagnlig.

Διδεται δε εις εκαστον η φανερωσις του Πνευματος προς το συμφερον.

For en gis visdoms tale ved Ånden, en annen kunnskaps tale ved den samme Ånd;

Διοτι εις αλλον μεν διδεται δια του Πνευματος λογος σοφιας, εις αλλον δε λογος γνωσεως κατα το αυτο Πνευμα,

en annen tro ved den samme Ånd, en annen nådegaver til å helbrede ved den samme Ånd,

εις αλλον δε πιστις δια του αυτου Πνευματος, εις αλλον δε χαρισματα ιαματων δια του αυτου Πνευματος,

en annen kraft til å gjøre undergjerninger; en annen profetisk gave, en annen evne til å prøve ånder, en annen forskjellige slags tunger, en annen tydning av tunger.

εις αλλον δε ενεργειαι θαυματων, εις αλλον δε προφητεια, εις αλλον δε διακρισεις πνευματων, εις αλλον δε ειδη γλωσσων, εις αλλον δε ερμηνεια γλωσσων.

Alt dette virker den ene og samme Ånd, idet han utdeler til hver især efter som han vil.

Παντα δε ταυτα ενεργει το εν και το αυτο Πνευμα, διανεμον ιδια εις εκαστον καθως θελει.

For likesom legemet er ett og har mange lemmer, men alle legemets lemmer, om de enn er mange, dog er ett legeme, således er det også med Kristus;

Διοτι καθως το σωμα ειναι εν και εχει μελη πολλα, παντα δε τα μελη του σωματος του ενος, πολλα οντα, ειναι εν σωμα, ουτω και ο Χριστος

for vi er jo alle døpt med én Ånd til å være ett legeme, enten vi er jøder eller grekere, enten vi er træler eller frie; og vi har alle fått én Ånd å drikke.

διοτι ημεις παντες δια του ενος Πνευματος εβαπτισθημεν εις εν σωμα, ειτε Ιουδαιοι ειτε Ελληνες, ειτε δουλοι ειτε ελευθεροι, και παντες εις εν Πνευμα εποτισθημεν.

For legemet er jo heller ikke ett lem, men mange.

Διοτι το σωμα δεν ειναι εν μελος, αλλα πολλα.

Om foten sier: Fordi jeg ikke er hånd, hører jeg ikke med til legemet, så hører den like fullt med til legemet;

Εαν ειπη ο πους, Επειδη δεν ειμαι χειρ, δεν ειμαι εκ του σωματος, δια τουτο ταχα δεν ειναι εκ του σωματος;

og om øret sier: Fordi jeg ikke er øie, hører jeg ikke med til legemet, så hører det like fullt med til legemet.

Και εαν ειπη το ωτιον, Επειδη δεν ειμαι οφθαλμος, δεν ειμαι εκ του σωματος, δια τουτο δεν ειναι ταχα εκ του σωματος;

Dersom hele legemet var øie, hvor blev det da av hørselen? dersom det hele var hørsel, hvor blev det da av lukten?

Εαν ολον το σωμα ηναι οφθαλμος, που η ακοη; Εαν ολον ακοη, που η οσφρησις;

Men nu satte Gud lemmene, hvert især av dem, på legemet, således som han vilde.

Αλλα τωρα ο Θεος εθεσε τα μελη εν εκαστον αυτων εις το σωμα καθως ηθελησεν.

Var de derimot alle ett lem, hvor blev det da av legemet?

Εαν ομως παντα ησαν εν μελος, που το σωμα;

Men nu er det mange lemmer, men ett legeme.

Αλλα τωρα ειναι μεν πολλα μελη, εν ομως σωμα.

Øiet kan ikke si til hånden: Jeg trenger ikke til dig, eller hodet til føttene: Jeg trenger ikke til eder;

Και δεν δυναται ο οφθαλμος να ειπη προς την χειρα Δεν εχω χρειαν σου η παλιν η κεφαλη προς τους ποδας Δεν εχω χρειαν υμων.

men tvert imot: de lemmer på legemet som synes å være de skrøpeligste, de er nødvendige.

Αλλα πολυ περισσοτερον τα μελη του σωματος, τα οποια φαινονται οτι ειναι ασθενεστερα, ταυτα ειναι αναγκαια,

Og de lemmer på legemet som vi synes er mindre ære verd, dem klær vi med større ære, og de lemmer som vi blues ved, dem klær vi med større bluferdighet,

και εκεινα τα οποια νομιζομεν οτι ειναι τα ατιμοτερα του σωματος, εις ταυτα αποδιδομεν τιμην περισσοτεραν, και τα ασχημα ημων εχουσι περισσοτεραν ευσχημοσυνην

men våre edlere lemmer trenger ikke til det. Men Gud satte legemet sammen således at han gav det ringeste størst ære,

τα δε ευσχημονα ημων δεν εχουσι χρειαν. Αλλ ο Θεος συνεκερασε το σωμα, δωσας περισσοτεραν τιμην εις το ευτελεστερον,

forat det ikke skal være splid i legemet, men lemmene ha samme omsorg for hverandre.

δια να μη ηναι σχισμα εν τω σωματι, αλλα να φροντιζωσι τα μελη το αυτο υπερ αλληλων.

Og om ett lem lider, da lider alle lemmene med, og om ett lem hedres, da gleder alle lemmene sig med.

Και ειτε πασχει εν μελος, παντα τα μελη συμπασχουσιν ειτε τιμαται εν μελος, παντα τα μελη συγχαιρουσι.

Men nu er I Kristi legeme og hans lemmer, hver efter sin del.

Και σεις εισθε σωμα Χριστου και μελη κατα μερος.

Og Gud satte i menigheten først nogen til apostler, for det annet profeter, for det tredje lærere, så kraftige gjerninger, så nådegaver til å helbrede, til å hjelpe, til å styre, forskjellige slags tunger.

Και αλλους μεν εθεσεν ο Θεος εν τη εκκλησια πρωτον αποστολους, δευτερον προφητας, τριτον διδασκαλους, επειτα θαυματα, επειτα χαρισματα ιαματων, βοηθειας, κυβερνησεις, ειδη γλωσσων.

Er vel alle apostler? er vel alle profeter? er vel alle lærere? gjør vel alle kraftige gjerninger?

Μη παντες ειναι αποστολοι; μη παντες προφηται; μη παντες διδασκαλοι; μη παντες ενεργουσι θαυματα;

har vel alle nådegaver til å helbrede? taler vel alle med tunger? kan vel alle tyde dem?

μη παντες εχουσι χαρισματα ιαματων; μη παντες λαλουσι γλωσσας; μη παντες διερμηνευουσι;

Men streb efter de største nådegaver! Og jeg vil vise eder en ennu bedre vei.

Ζητειτε δε μετα ζηλου τα καλητερα χαρισματα. Και ετι πολυ υπερεχουσαν οδον σας δεικνυω.