Job 26

Da tok Job til orde og sa:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Hvor du har hjulpet den avmektige, støttet den kraftløse arm!

“Çaresize nasıl yardım ettin! Güçsüz pazıyı nasıl kurtardın!

Hvor du har gitt den uvise råd, og hvilket overmål av visdom du har lagt for dagen!

Bilge olmayana ne öğütler verdin! Sağlam bilgiyi pek güzel öğrettin!

Hvem har du fremført dine ord for, og hvis ånd har talt gjennem dig?

Bu sözleri kime söyledin? Senin ağzından konuşan ruh kimin?

Dødsrikets skygger skjelver, vannenes dyp og de som bor i dem.

“Suların ve sularda yaşayanların altında Ölüler titriyor.

Dødsriket ligger åpent for ham og avgrunnen uten dekke.

Tanrı’nın önünde ölüler diyarı çıplaktır, Yıkım diyarı örtüsüz.

Han breder Norden ut over det øde rum, han henger jorden på intet.

O boşluğun üzerine kuzey göklerini yayar, Hiçliğin üzerine dünyayı asar.

Han binder vannene sammen i sine skyer, og skyene brister ikke under dem.

Bulutların içine suları sarar, Bulutlar yırtılmaz onların ağırlığı altında.

Han lukker for sin trone, breder sine skyer over den.

Dolunayın yüzünü örter, Üstüne bulutlarını serper.

En grense har han dradd i en ring over vannene, der hvor lyset grenser til mørket.

Suların yüzeyine sınır çizer Işıkla karanlığın ayrıldığı yerde.

Himmelens støtter skjelver, og de forferdes for hans trusel.

Göklerin direkleri sarsılır, Şaşkına dönerler O azarlayınca.

Ved sin kraft oprører han havet, og ved sin forstand knuser han Rahab.

Gücüyle denizi çalkalar, Ustaca Rahav’ı vurur.

Ved hans ånde blir himmelen klar; hans hånd gjennemborer den lettfarende drage.

Gökler O’nun soluğuyla açılır, O’nun eli parçalar kaçan yılanı.

Se, dette er bare utkantene av hans verk; hvor svak er lyden av det ord vi hører! Men hans veldes torden - hvem forstår den?

Bunlar yaptıklarının küçücük parçaları, O’ndan duyduğumuz hafif bir fısıltıdır. Gürleyen gücünü kim anlayabilir?”