Job 24

Perché non sono dall’Onnipotente fissati dei tempi in cui renda la giustizia? Perché quelli che lo conoscono non veggono quei giorni?

Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Gli empi spostano i termini, rapiscono greggi e li menano a pascere;

Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

portano via l’asino dell’orfano, prendono in pegno il bove della vedova;

Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.

mandano via dalla strada i bisognosi, i poveri del paese si nascondo tutti insieme.

Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Eccoli, che come onàgri del deserto escono al lor lavoro in cerca di cibo; solo il deserto dà pane a’ lor figliuoli.

Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Raccolgono nei campi la loro pastura, raspollano nella vigna dell’empio;

Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

passan la notte ignudi, senza vestito, senza una coperta che li ripari dal freddo.

Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

Bagnati dagli acquazzoni di montagna, per mancanza di rifugio, si stringono alle rocce.

Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.

Ce n’è di quelli che strappano dalla mammella l’orfano, che prendono pegni da poveri!

Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

E questi se ne vanno, ignudi, senza vestiti; hanno fame, e portano i covoni.

Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.

Fanno l’olio nel recinto dell’empio; calcan l’uva nel tino e patiscon la sete.

Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

Sale dalle città il gemito de’ morenti; l’anima de’ feriti implora aiuto, e Dio non si cura di codeste infamie!

Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

Ve ne son di quelli che si ribellano alla luce, non ne conoscono le vie, non ne battono i sentieri.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

L’assassino si leva sul far del giorno, e ammazza il meschino e il povero; la notte fa il ladro.

Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

L’occhio dell’adultero spia il crepuscolo, dicendo: "Nessuno mi vedrà!" e si copre d’un velo la faccia.

Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

I ladri, di notte, sfondano le case; di giorno, si tengono rinchiusi; non conoscono la luce.

In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

Il mattino è per essi come ombra di morte; appena lo scorgono provano i terrori del buio.

Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Voi dite: "L’empio è una festuca sulla faccia dell’acque; la sua parte sulla terra è maledetta; non prenderà più la via delle vigne.

Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

Come la siccità e il calore assorbon le acque della neve, così il soggiorno de’ morti inghiottisce chi ha peccato.

De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.

Il seno che lo portò l’oblia; i vermi ne fanno il loro pasto delizioso, nessuno più lo ricorda.

De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

L’iniquo sarà troncato come un albero: ei che divorava la sterile, priva di figli, e non faceva del bene alla vedova!"

De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.

Invece, Iddio con la sua forza prolunga i giorni dei prepotenti, i quali risorgono, quand’ormai disperavan della vita.

Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Dà loro sicurezza, fiducia, e i suoi occhi vegliano sul loro cammino.

Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Salgono in alto, poi scompaiono ad un tratto; cadono, son mietuti come gli altri mortali; son falciati come le spighe del grano maturo.

Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Se così non è, chi mi smentirà, chi annienterà il mio dire?"

Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?