Psalms 108

Cantique. Psaume de David. Mon coeur est affermi, ô Dieu! Je chanterai, je ferai retentir mes instruments: c'est ma gloire!
Ωιδη Ψαλμου του Δαβιδ. Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε θελω ψαλλει και θελω ψαλμωδει εν τη δοξη μου.
Réveillez-vous, mon luth et ma harpe! Je réveillerai l'aurore.
Εξεγερθητι, ψαλτηριον, και κιθαρα θελω εξεγερθη το πρωι.
Je te louerai parmi les peuples, Eternel! Je te chanterai parmi les nations.
Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων, και θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων
Car ta bonté s'élève au-dessus des cieux, Et ta fidélité jusqu'aux nues.
διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου και εως των νεφελων η αληθεια σου.
Elève-toi sur les cieux, ô Dieu! Et que ta gloire soit sur toute la terre!
Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους και η δοξα σου ας ηναι εφ ολην την γην
Afin que tes bien-aimés soient délivrés, Sauve par ta droite, et exauce-nous!
δια να ελευθερονωνται οι αγαπητοι σου σωσον δια της δεξιας σου και επακουσον μου.
Dieu a dit dans sa sainteté: Je triompherai, Je partagerai Sichem, je mesurerai la vallée de Succoth;
Ο Θεος ελαλησεν εν τω αγιαστηριω αυτου θελω χαιρει, θελω μοιρασει την Συχεμ και την κοιλαδα Σοκχωθ θελω διαμετρησει
A moi Galaad, à moi Manassé; Ephraïm est le rempart de ma tête, Et Juda, mon sceptre;
Εμου ειναι ο Γαλααδ, εμου ο Μανασσης ο μεν Εφραιμ ειναι η δυναμις της κεφαλης μου ο δε Ιουδας ο νομοθετης μου
Moab est le bassin où je me lave; Je jette mon soulier sur Edom; Je pousse des cris de joie sur le pays des Philistins!
Ο Μωαβ ειναι η λεκανη του πλυσιματος μου επι τον Εδωμ θελω ριψει το υποδημα μου θελω αλαλαξει επι την Παλαιστινην.
Qui me mènera dans la ville forte? Qui me conduit à Edom?
Τις θελει με φερει εις την περιτετειχισμενην πολιν; τις θελει με οδηγησει εως Εδωμ;
N'est-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as repoussés, Et qui ne sortais plus, ô Dieu, avec nos armées?
ουχι συ, Θεε, ο απορριψας ημας; και δεν θελεις εξελθει, Θεε, μετα των στρατευματων ημων;
Donne-nous du secours contre la détresse! Le secours de l'homme n'est que vanité.
Βοηθησον ημας απο της θλιψεως, διοτι ματαια ειναι η παρα των ανθρωπων σωτηρια.
Avec Dieu, nous ferons des exploits; Il écrasera nos ennemis.
Δια του Θεου θελομεν καμει ανδραγαθιας και αυτος θελει καταπατησει τους εχθρους ημων.