Psalms 49

ای تمامی مردمان، این را بشنوید! هرکس در هرجایی که هست گوش بدهد،

Hear this, all ye people; give ear, all ye inhabitants of the world:

کوچک و بزرگ، ثروتمند و فقیر.

Both low and high, rich and poor, together.

افکار من روشن و آشکار است، سخنان من همه از روی حکمت است.

My mouth shall speak of wisdom; and the meditation of my heart shall be of understanding.

به مَثَلها توجّه می‌کنم و هنگامی‌که چنگ می‌نوازم معنی آنها را بیان می‌کنم.

I will incline mine ear to a parable: I will open my dark saying upon the harp.

چرا در هنگام خطر و یا وقتی‌که دشمنان مرا محاصره کرده‌اند، بترسم؟

Wherefore should I fear in the days of evil, when the iniquity of my heels shall compass me about?

اینها مردمی هستند که به ثروت خود توکّل دارند و به دارایی خویش افتخار می‌کنند!

They that trust in their wealth, and boast themselves in the multitude of their riches;

هیچ‌کس نمی‌‌تواند تاوان جان خود را بدهد و یا بهای زندگی خود را به خدا بپردازد.

None of them can by any means redeem his brother, nor give to God a ransom for him:

زیرا ارزش زندگی یک انسان بسیار گرانبهاست و هیچ چیز در مقابل آن کفایت نمی‌کند،

(For the redemption of their soul is precious, and it ceaseth for ever:)

تا کسی طعم مرگ را نچشد و تا به ابد زندگی کند.

That he should still live for ever, and not see corruption.

همهٔ ما می‌بینیم که حتّی اشخاص عالِم هم می‌میرند، همچنان‌که احمقان و نادانان می‌میرند. همهٔ آنها ثروت خود را برای بازماندگان خود باقی می‌گذارند.

For he seeth that wise men die, likewise the fool and the brutish person perish, and leave their wealth to others.

درحالی‌که آنها نام خود را بر املاک خود می‌گذارند، گورشان خانهٔ ابدی آنها می‌گردد و برای همیشه در آن ساکن می‌شوند.

Their inward thought is, that their houses shall continue for ever, and their dwelling places to all generations; they call their lands after their own names.

جاه و مقام ما را از مرگ نجات نمی‌دهد، بلکه ما نیز خواهیم مرد همچنان‌که یک حیوان می‌میرد.

Nevertheless man being in honour abideth not: he is like the beasts that perish.

سرنوشت اشخاصی که به خودشان توکّل دارند چنین است، سرنوشت آنانی که به دارایی خود دلخوش هستند.

This their way is their folly: yet their posterity approve their sayings. Selah.

آنها مانند گوسفندان محکوم به مرگ هستند و چوپان ایشان مرگ است. نیکوکاران بر آنها پیروز می‌گردند و اجساد آنان بزودی دور از خانه‌هایشان در دنیای مردگان خواهد پوسید.

Like sheep they are laid in the grave; death shall feed on them; and the upright shall have dominion over them in the morning; and their beauty shall consume in the grave from their dwelling.

امّا خداوند، جان مرا از دنیای مردگان می‌رهاند و نجات می‌دهد.

But God will redeem my soul from the power of the grave: for he shall receive me. Selah.

وقتی کسی دولتمند می‌گردد و به مال و دارایی او افزوده می‌گردد، شما آشفته نگردید،

Be not thou afraid when one is made rich, when the glory of his house is increased;

او در وقت مردن، دارایی خود را با خود به گور نخواهد برد.

For when he dieth he shall carry nothing away: his glory shall not descend after him.

اگرچه کسی از زندگی خود راضی باشد و دیگران او را به‌خاطر موفقیّتش بستایند،

Though while he lived he blessed his soul: and men will praise thee, when thou doest well to thyself.

امّا سرانجام خواهد مرد و به اجداد خود خواهد پیوست و دیگر روشنی را نخواهد دید.

He shall go to the generation of his fathers; they shall never see light.

جاه و مقام کسی او را از مرگ نجات نمی‌دهد، بلکه او نیز خواهد مرد، همچنان‌که یک حیوان می‌میرد.

Man that is in honour, and understandeth not, is like the beasts that perish.