Psalms 74

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!