Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.