Job 16

Ijob respondis kaj diris:

Därefter tog Job till orda och sade:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

 Över nog har jag fått höra av sådant;  usla tröstare ären I alla.

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

 Är det nu slut på detta tal i vädret,  eller eggar dig ännu något till gensvar?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

 Jag kunde väl ock tala, jag såsom I;  ja, jag ville att I voren i mitt ställe!  Då kunde jag hopsätta ord mot eder  och skaka mot eder mitt huvud till hån.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

 Med munnen kunde jag då styrka eder  och med läpparnas ömkan bereda eder lindring.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

 Om jag nu talar, så lindras därav ej min plåga;  och tiger jag, icke släpper den mig ändå.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

 Nej, nu har all min kraft blivit tömd;  du har ju förött hela mitt hus.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

 Och att du har hemsökt mig, det gäller såsom vittnesbörd;  min sjukdom får träda upp och tala mot mig.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

 I vrede söndersliter och ansätter man mig,  man biter sina tänder samman emot mig;  ja, min ovän vässer mot mig sina blickar.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

 Man iar upp munnen mot mig,  smädligt slår man mig på mina kinder;  alla rota sig tillsammans emot mig.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

 Gud giver mig till pris åt orättfärdiga människor  och kastar mig i de ogudaktigas händer.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

 Jag satt i god ro, då krossade han mig;  han grep mig i nacken och slog mig i smulor.  Han satte mig upp till ett mål för sina skott;

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

 från alla sidor träffa mig hans pilar,  han genomborrar mina njurar utan förskoning,  min galla gjuter han ut på jorden.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

 Han bryter ned mig med stöt på stöt,  han stormar emot mig såsom en kämpe.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

 Säcktyg bär jag hopfäst över min hud,  och i stoftet har jag måst sänka mitt horn,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

 Mitt anlete är glödande rött av gråt,  och på mina ögonlock är dödsskugga lägrad.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

 Och detta, fastän våld ej finnes i mina händer,  och fastän min bön är ren!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

 Du jord, överskyl icke mitt blod,  och låt för mitt rop ingen vilostad finnas.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

 Se, redan nu har jag i himmelen mitt vittne,  och i höjden den som skall tala för mig.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

 Mina vänner hava mig nu till sitt åtlöje,  därför skådar mitt öga med tårar till Gud,

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

 Ja, må han här skaffa rätt åt en man mot Gud  och åt ett människobarn mot dess nästa.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

 Ty få äro de år som skola upprinna,  innan jag vandrar den väg där jag ej mer kommer åter.