Job 23

Ijob respondis kaj diris:

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Eĉ hodiaŭ mia parolado restas maldolĉa; Mia suferado estas pli peza, ol miaj ĝemoj.

Hoy también hablaré con amargura; Que es más grave mi llaga que mi gemido.

Ho, se mi scius, kiamaniere mi povas Lin trovi, Veni al Lia trono!

¡Quién me diera el saber dónde hallar á Dios! Yo iría hasta su silla.

Mi prezentus al Li juĝan aferon, Kaj mian buŝon mi plenigus per argumentoj.

Ordenaría juicio delante de él, Y henchiría mi boca de argumentos.

Mi ekscius la vortojn, kiujn Li respondus al mi; Mi komprenus, kion Li dirus al mi.

Yo sabría lo que él me respondería, Y entendería lo que me dijese.

Ĉu en la grandeco de Sia forto Li luktus kontraŭ mi? Ne, Li nur atentu min;

¿Pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No: antes él la pondría en mí.

Tiam pravulo procesus kun Li, Kaj mi liberiĝus por ĉiam de mia Juĝanto.

Allí el justo razonaría con él: Y escaparía para siempre de mi juez.

Sed jen mi iras antaŭen, kaj Li tie ne estas; Mi iras malantaŭen, kaj mi Lin ne rimarkas;

He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; Y al occidente, y no lo percibiré:

Se Li faras ion maldekstre, mi Lin ne trovas; Se Li kaŝas Sin dekstre, mi Lin ne vidas.

Si al norte él obrare, yo no lo veré; Al mediodía se esconderá, y no lo veré.

Sed mian vojon Li konas; Se Li min elprovos, mi eliros kiel oro.

Mas él conoció mi camino: Probaráme, y saldré como oro.

Sur Lia irejo forte teniĝas mia piedo; Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.

Mis pies tomaron su rastro; Guardé su camino, y no me aparté.

Mi ne deturnas min de la ordonoj de Liaj lipoj; Pli ol mian propran leĝon mi konservis la dirojn de Lia buŝo.

Del mandamiento de sus labios nunca me separé; Guardé las palabras de su boca más que mi comida.

Sed Li estas sola: kiu kontraŭstaros al Li? Kion Lia animo deziras, tion Li faras.

Empero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, é hizo.

Kio estas destinita por mi, tion Li plenumos; Kaj Li havas multe da similaj aferoj.

Él pues acabará lo que ha determinado de mí: Y muchas cosas como éstas hay en él.

Tial mi tremas antaŭ Lia vizaĝo, Mi primeditas, kaj mi timas Lin.

Por lo cual yo me espanto en su presencia: Consideraré, y temerélo.

Dio senkuraĝigis mian koron, Kaj la Plejpotenculo min konfuzis.

Dios ha enervado mi corazón, Y hame turbado el Omnipotente.

Ĉar mi ne estas neniigita antaŭ la mallumo, Kaj antaŭ mia vizaĝo Li ne kovris la mallumon.

¿Por qué no fuí yo cortado delante de las tinieblas, Y cubrió con oscuridad mi rostro?