Psalms 74

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!