Psalms 49

(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,

Een psalm, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

både høj og lav, både rig og fattig!

Hoort dit, alle gij volken! neemt ter ore, alle inwoners der wereld,

Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;

Zowel slechten als aanzienlijken, te zamen rijk en arm!

jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.

Mijn mond zal enkel wijsheid spreken, en de overdenking mijns harten zal vol verstand zijn.

Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,

Ik zal mijn oor neigen tot een spreuk; ik zal mijn verborgene rede openen op de harp.

de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?

Waarom zou ik vrezen in kwade dagen, als de ongerechtigen, die op de hielen zijn, mij omringen?

Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum

Aangaande degenen, die op hun goed vertrouwen; en op de veelheid huns rijkdoms roemen;

- Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live

Niemand van hen zal zijn broeder immermeer kunnen verlossen; hij zal Gode zijn rantsoen niet kunnen geven;

og aldrig få Graven at se;

(Want de verlossing hunner ziel is te kostelijk, en zal in eeuwigheid ophouden);

nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,

Dat hij ook voortaan geduriglijk zou leven, en de verderving niet zien.

deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.

Want hij ziet, dat de wijzen sterven, dat te zamen een dwaas en een onvernuftige omkomen, en hun goed anderen nalaten.

Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.

Hun binnenste gedachte is, dat hun huizen zullen zijn in eeuwigheid, hun woningen van geslacht tot geslacht; zij noemen de landen naar hun namen.

Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. - Sela.

De mens nochtans, die in waarde is, blijft niet; hij wordt gelijk als de beesten, die vergaan.

I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig.

Deze hun weg is een dwaasheid van hen; nochtans hebben hun nakomelingen een welbehagen in hun woorden. Sela.

Men Gud udløser min Sjæl af Dødsrigets Hånd, thi han tager mig til sig. - Sela.

Men zet hen als schapen in het graf, de dood zal hen afweiden; en de oprechten zullen over hen heersen in dien morgenstond; en het graf zal hun gedaante verslijten, elk uit zijn woning.

Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;

Maar God zal mijn ziel van het geweld des grafs verlossen, want Hij zal mij opnemen. Sela.

thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.

Vrees niet, wanneer een man rijk wordt, wanneer de eer van zijn huis groot wordt;

Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"

Want hij zal in zijn sterven niet met al medenemen, zijn eer zal hem niet nadalen.

han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.

Hoewel hij zijn ziel in zijn leven zegent, en zij u loven, omdat gij uzelven goed doet;

Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.

Zo zal zij toch komen tot het geslacht harer vaderen; tot in eeuwigheid zullen zij het licht niet zien. De mens, die in waarde is, en geen verstand heeft, wordt gelijk als de beesten, die vergaan.