Job 24

Proč by od Všemohoucího neměli býti skryti časové, a ti, kteříž jej znají, neměli neviděti dnů jeho?

Для чого часи не заховані від Всемогутнього? Ті ж, що знають Його, Його днів не побачать!

Bezbožníť nyní mezníky přenášejí, a stádo, kteréž mocí zajali, pasou.

Пересовують межі безбожні, стадо грабують вони та пасуть,

Osla sirotků zajímají, v zástavě berou vola od vdovy.

займають осла в сиротини, беруть у заставу вола від удовиць,

Strkají nuznými s cesty, musejí se vůbec skrývati chudí na světě.

вони бідних з дороги спихають, разом мусять ховатися збіджені краю...

Aj, oni jako divocí oslové na poušti, vycházejí jako ku práci své, ráno přivstávajíce k loupeži; poušť jest chléb jejich i dětí jejich.

Тож вони, бідарі, немов дикі осли на пустині, виходять на працю свою, здобичі шукаючи, степ йому хліба дає для дітей...

Na cizím poli žnou, a z vinic bezbožníci sbírají.

На полі вночі вони жнуть, і збирають собі виноград у безбожного,

Nahé přivodí k tomu, aby nocovati musili bez roucha, nemajíce se čím přiodíti na zimě.

наго ночують вони, без одежі, і не мають вкриття собі в холоді,

A přívalem v horách moknouce, nemajíce obydlí, k skále se přivinouti musejí.

мокнуть від зливи гірської, а заслони не маючи, скелю вони обіймають...

Loupí sirotky, kteříž jsou při prsích, a od chudého základ berou.

Сироту відривають від перс, і в заставу беруть від убогого...

Nahého opouštějí , že musí choditi bez oděvu, a ti, kteříž snášejí snopy, v hladu zůstávati.

Ходять наго вони, без вбрання, і голодними носять снопи.

Ti, jenž mezi zdmi jejich olej vytlačují, a presy tlačí, žíznějí.

Хоч між мурами їхніми роблять оливу, топчуть чавила, та прагнуть вони!

Lidé v městech lkají, a duše zraněných volají, Bůh pak přítrže tomu nečiní.

Стогнуть люди із міста, і кричить душа вбиваних, а Бог на це зло не звертає уваги...

Oniť jsou ti, kteříž odporují světlu, a neznají cest jeho, aniž chodí po stezkách jeho.

Вони проти світла бунтують, не знають доріг Його, і на стежках Його не сидять.

Na úsvitě povstávaje vražedlník, morduje chudého a nuzného, a v noci jest jako zloděj.

На світанку встає душогуб, замордовує бідного та злидаря, а ніч він проводить, як злодій...

Tolikéž oko cizoložníka šetří soumraku, říkaje: Nespatříť mne žádný, a tvář zakrývá.

А перелюбника око чекає смеркання, говорячи: Не побачить мене жодне око! і заслону кладе на обличчя...

Podkopávají potmě i domy, kteréž sobě ve dne znamenali; nebo nenávidí světla.

Підкопуються під доми в темноті, замикаються вдень, світла не знають вони,

Ale hned v jitře přichází na ně stín smrti; když jeden druhého poznati může, strachu stínu smrti okoušejí.

бо ранок для них усіх разом то темрява, і знають вони жахи темряви...

Lehcí jsou na svrchku vody, zlořečené jest jmění jejich na zemi, aniž odcházejí cestou svobodnou.

Такий легкий він на поверхні води, на землі їхня частка проклята, не вернеться він на дорогу садів-виноградів...

Jako sucho a horko uchvacuje vody sněžné, tak hrob ty, jenž hřešili.

Як посуха та спека їдять сніжну воду, так шеол поїсть грішників!

Zapomíná se na něj život matky, sladne červům, nebývá více připomínán, a tak polámána bývá nepravost jako strom.

Забуде його лоно матері, буде жерти черва його, мов солодощі, більше не буде він згадуваний, і безбожник поламаний буде, мов дерево!...

Připojuje mu neplodnou, kteráž nerodí, a vdově dobře nečiní.

Чинить зло для бездітної він, щоб вона не родила, і вдовиці не зробить добра.

Zachvacuje silné mocí svou; ostojí-li kdo z nich, bojí se o život svůj.

А міццю своєю він тягне могутніх, коли він встає, то ніхто вже не певний свойого життя!

Dává jemu, na čemž by bezpečně spolehnouti mohl, však oči jeho šetří cest jejich.

Бог дає йому все на безпеку, і на те він спирається, та очі Його бачать їхні дороги:

Bývají zvýšeni poněkud, ale hned jich není; tak jako jiní všickni sníženi, vypléněni, a jako vrškové klasů stínáni bývají.

підіймуться трохи й немає вже їх, бо понижені... Як усе, вони гинуть, і зрізуються, немов та колоскова головка...

Zdaliž není tak? Kdo na mne dokáže klamu, a v nic obrátí řeč mou?

Якщо ж ні, то хто зробить мене неправдомовцем, а слово моє на марноту оберне?