Job 16

Job progovori i reče:

Eyüp şöyle yanıtladı:

"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.