Psalms 2

2:1

quare turbabuntur gentes et tribus meditabuntur inania

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2:2

consurgent reges terrae et principes tractabunt pariter adversum Dominum et adversum christum eius

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

2:3

disrumpamus vincula eorum et proiciamus a nobis laqueos eorum

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

2:4

habitator caeli ridebit Dominus subsannabit eos

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

2:5

tunc loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

2:6

ego autem orditus sum regem meum super Sion montem sanctum suum adnuntiabo Dei praeceptum

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

2:7

Dominus dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

2:8

postula a me et dabo tibi gentes hereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

2:9

pasces eos in virga ferrea ut vas figuli conteres eos

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

2:10

nunc ergo reges intellegite erudimini iudices terrae

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

2:11

servite Domino in timore et exultate in tremore

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

2:12

adorate pure ne forte irascatur et pereatis de via cum exarserit post paululum furor eius beati omnes qui sperant in eum

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.