Job 10

taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae

از زندگی سیر شده‌ام، بنابراین می‌خواهم از زندگی تلخ و زار خود ناله و شکایت کنم.

dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices

خدایا محکومم مَکن. به من بگو چه گناهی کرده‌ام؟

numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves

آیا رواست که به من ظلم نمایی، از مخلوق خود نفرت کنی و طرفدار نقشه‌های گناهکاران باشی؟

numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis

آیا تو همه‌چیز را مانند ما می‌بینی؟

numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora

آیا زندگی تو مانند زندگی ما کوتاه است

ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris

پس چرا تمام گناهان مرا می‌شماری و تمام خطاهایم را رقم می‌زنی؟

et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere

خودت می‌دانی که من خطایی نکرده‌ام و کسی نمی‌تواند مرا از دست تو نجات بدهد.

manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me

تو مرا با دست خود آفریدی و شکل دادی و اکنون می‌خواهی با همان دست مرا هلاک سازی.

memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me

به‌خاطر داشته باش که تو مرا از گل ساختی و دوباره به خاک برمی‌گردانی.

nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti

تو به پدرم نیرو بخشیدی تا در رحم مادر تولیدم کند و در آنجا مرا نشو و نما دادی.

pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me

با پوست و گوشت پوشاندی و استخوانها و رگ و پی مرا به هم بافتی.

vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum

به من زندگی دادی و از محبّت بی‌پایانت برخوردارم کردی و از روی احسان زندگی مرا حفظ نمودی.

licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris

امّا اکنون می‌دانم که در تمام اوقات تو مخفیانه نقشه‌ می‌کشیدی تا به من صدمه بزنی.

si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris

تو مراقب من بودی تا گناهی بکنم و تو از بخشیدنم خودداری نمایی.

et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria

هرگاه گناهی از من سر بزند بلافاصله مرا جزا می‌دهی، امّا اگر کار درستی بکنم خیری نمی‌بینم. شخص بدبخت و بیچاره‌ای هستم.

et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias

اگر سرم را بلند کنم، مانند شیری به من حمله می‌کنی و با آزار دادن من قدرت خود را نشان می‌دهی.

instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me

تو همیشه علیه من شاهد می‌آوری و خشم تو بر من هر لحظه زیادتر می‌شود و ضربات پی‌درپی بر من وارد می‌‌کنی.

quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret

چرا مرا از رحم مادر به دنیا آوردی؟ ای کاش می‌مُردم و چشم کسی مرا نمی‌دید.

fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum

مثل اینکه هرگز به دنیا نیامده بودم، از رحم مادر مستقیم به گور می‌رفتم.

numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum

از زندگی من چیزی باقی نمانده است، پس مرا به حال خودم بگذار تا دمی آسوده باشم.

antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine

بزودی از دنیا می‌روم و راه بازگشت برایم نیست.

terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans

به جایی می‌روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکم فرماست و خود روشنی هم تاریکی است.