Job 14

Людина, що від жінки народжена, короткоденна та повна печалями:
Ko te tangata i whanau i te wahine, he torutoru ona ra; ki tonu ano i te raruraru.
вона виходить, як квітка й зів'яне, і втікає, мов тінь, і не зостається...
Ano he puawai ia e puta mai ana, e kotia iho ana: rere ana ia, ano he atarangi, kahore hoki he tumautanga.
І на такого Ти очі Свої відкриваєш, і водиш на суд із Собою його!
E titiro mai ano ranei ou kanohi ki te penei? E mea ranei koe i ahau kia whakawa taua ki a taua?
Хто чистого вивести може з нечистого? Ані один!
Ko wai hei homai i te mea ma i roto i te mea poke? Hore rawa.
Якщо визначені його дні, число його місяців в Тебе, якщо Ти призначив для нього мету, що її не перейде,
Kua rite na hoki nga ra mona: kei a koe te maha o ona marama; takoto rawa i a koe te tikanga mona, a e kore ia e whiti ki tua.
відвернися від нього і він заспокоїться, і буде він тішитися своїм днем, як той наймит...
Tahuri ke atu te titiro i a ia, kia ai ona pariratanga, kia ata tutuki ai tona ra, kia rite ai ki o te kaimahi.
Бо дерево має надію: якщо буде стяте, то силу отримає знову, і парост його не загине;
Ka ai hoki he whakaaronga ki te rakau i tapahia, tera ano e pariri, e kore ano hoki e mutu te wana o tona pihi.
якщо постаріє в землі його корінь і в поросі вмре його пень,
Ahakoa kua tawhitotia tona pakiaka a ki te whenua, a kua mate tona tinana i roto i te oneone;
то від водного запаху знов зацвіте, і пустить галуззя, немов саджанець!
Heoi ma te haunga o te wai ka pihi, ka kokiri ona peka ano ko ta te mea tupu.
А помре чоловік і зникає, а сконає людина то де ж вона є?...
Ko te tangata ia, mate iho, marere noa iho; ae, ka hamo te tangata, a kei hea ia?
Як вода витікає із озера, а річка спадає та сохне,
Pera i nga wai e he mai nei i te moana, i te awa e mimiti ana, ka maroke;
так і та людина покладеться й не встане, аж до закінчення неба не збудяться люди та не прокинуться зо сну свого...
E pera ana ano te tangata, e takoto ana a kahore he whakatikanga ake: kahore he marangatanga ake mo ratou, a kia kore ra ano nga rangi; e kore ano ratou e ara i to ratou moe.
О, якби Ти в шеолі мене заховав, коли б Ти мене приховав, аж поки минеться Твій гнів, коли б час Ти призначив мені, та й про мене згадав!
Aue, kia huna noatia oti ahau e koe ki te po, kia waihotia noatia iho ahau e koe kia ngaro ana, kia hoki ra ano tou riri; kia rohea noatia mai e koe tetahi wa moku, a ka mahara mai ai ano ki ahau!
Як помре чоловік, то чи він оживе? Буду мати надію по всі дні свойого життя, аж поки не прийде заміна для мене!
Ki te mate te tangata, e ora ano ranei ia? Ka tatari ahau i nga ra katoa o toku ngananga, kia tae mai ra ano he whakaputanga moku.
Кликав би Ти, то я відповів би Тобі, за чин Своїх рук сумував би,
Mau e karanga, kia whakao atu ai ahau; kahore hoki e kore ka matenui koe ki te mahi a ou ringa.
бо кроки мої рахував би тепер, а мойого гріха не стеріг би,
Inaianei hoki e taua ana e koe oku hikoinga; he teka ianei e matatau tonu mai ana koe ki toku hara?
провина моя була б запечатана в вузлику, і Ти закрив би моє беззаконня...
Hiri rawa toku he ki roto ki te putea, tuitui rawa e koe toku kino.
Але гора справді впаде, а скеля зсувається з місця свого,
He pono ko te maunga e horo ana e memeha noa ake ana, e nekehia ana te toka i tona wahi;
каміння стирає вода, її злива сполощує порох землі, так надію того Ти губиш...
E ngau ana te wai i nga kohatu; ma tona puhaketanga e horoi atu te puehu o te whenua; a whakangaromia iho e koe te tumanako a te tangata.
Ти силою схопиш назавжди його, і відходить, Ти міняєш обличчя його й відсилаєш його...
Taea ana ia e koe ake tonu atu, a pahure ana ia; puta ke ana i a koe tona mata, a tonoa atu ana ia kia haere.
Чи сини його славні, того він не знає, чи в прикрому стані того він не відає...
Ko te whakahonoretanga o ana tama, kahore e mohiotia e ia; ka hoki iho ratou hei ware, heoi kahore tetahi aha o ratou e maharatia e ia.
Боліє він тільки тоді, коли тіло на ньому, коли в ньому душа тоді тужить..
E mamae ano ia te kikokiko o tona tinana, a ka tangi tona wairua i roto i a ia.