Job 11

І заговорив нааматянин Цофар та й сказав:
آیا کسی به این سخنان پوچ و بیهوده جواب نمی‌دهد؟ آیا گزافه‌گویی، حق را به تو می‌دهد؟
Чи має зостатись без відповіді безліч слів? І хіба язиката людина невинною буде?
آیا کسی به این سخنان پوچ و بیهوده جواب نمی‌دهد؟ آیا گزافه‌گویی، حق را به تو می‌دهد؟
Чи мужі замовчать твої теревені, й не буде кому засоромити тебе?
آیا با یاوه‌گویی می‌توانی دیگران را ساکت گردانی؟ آیا می‌خواهی وقتی‌که دیگران را مسخره می‌‌کنی، آنها ساکت بمانند؟
Ось говориш ти: Чисте моє міркування, і я чистий в очах Твоїх, Боже!
تو ادّعا می‌‌کنی که سخنانت حقیقت دارند و در حضور خدا پاک هستی.
О, коли б говорити став Бог, і відкрив Свої уста до тебе,
امّا ای کاش خدا لب به سخن بگشاید و جواب تو را بدهد
і представив тобі таємниці премудрости, бо вони як ті чуда роздумування! І знай, вимагає Бог менше від тебе, ніж провини твої того варті!
و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه‌های زیادی دارد که دانستن آنها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا تو را کمتر از آن چه که سزاوار هستی، جزا داده است.
Чи ти Божу глибінь дослідиш, чи знаєш ти аж до кінця Всемогутнього?
کسی نمی‌تواند حد و اندازهٔ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.
Вона вища від неба, що зможеш зробити? І глибша вона за шеол, як пізнаєш її?
آسمان، خدا را محدود نمی‌کند، امّا فراتر از دسترس تو می‌باشد. خدا دنیای مردگان را می‌شناسد امّا تو نه.
Її міра довша за землю, і ширша за море вона!
عظمت خدا وسیع‌تر از زمین و عمیقتر از دریاست
Якщо Він перейде й замкне щось, і згромадить, то хто заборонить Йому?
اگر خدا تو را بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می‌تواند مانع او شود؟
Бо Він знає нікчемності людські та бачить насилля, і Він не догляне?
زیرا کارهای هیچ‌کسی از او پوشیده نیست و می‌داند چه کسی گناهکار کیست.
Тож людина порожня мудрішає, хоч народжується, як те дике осля!
شخص احمق وقتی حکیم می‌شود که الاغ وحشی انسانی بزاید.
Якщо ти зміцниш своє серце, і свої руки до Нього простягнеш,
اکنون اگر با قلب صاف و پاک، دست دعا به سوی خدا بلند کنی،
якщо є беззаконня в руці твоїй, то прожени ти його, і кривда в наметах твоїх нехай не пробуває,
از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را به خانه‌ات راه ندهی،
тож тоді ти підіймеш обличчя невинне своє, і будеш міцний, і не будеш боятись!
آن وقت می‌توانی با سربلندی و با اطمینان کامل و بدون ترس، با دنیا روبه‌رو شوی.
Бо забудеш страждання, про них будеш згадувати, як про воду, яка пропливла...
همهٔ مصیبتها را فراموش می‌‌کنی و آنها همچون آبِ رفته به‌خاطر نمی‌آیند.
Від півдня повстане життя, а темрява буде, як ранок.
زندگی‌ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می‌شود.
І будеш ти певний, бо маєш надію, і викопаєш собі яму та й будеш безпечно лежати,
با امید و اطمینان خاطر زندگی می‌‌کنی و در راحت و آسایش به سر می‌بری.
і будеш лежати, й ніхто не сполошить, і багато-хто будуть підлещуватися до обличчя твого...
از دشمنانت نخواهی ترسید؛ مردم بسیاری از تو کمک خواهند خواست.
А очі безбожних минуться, і згине притулок у них, а їхня надія то стогін душі!
امّا چشمان بدکاران کور و راه گریز از هر سو به رویشان بسته می‌شود و تنها امیدشان مرگ می‌باشد.