Job 11

І заговорив нааматянин Цофар та й сказав:

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Чи має зостатись без відповіді безліч слів? І хіба язиката людина невинною буде?

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

Чи мужі замовчать твої теревені, й не буде кому засоромити тебе?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

Ось говориш ти: Чисте моє міркування, і я чистий в очах Твоїх, Боже!

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

О, коли б говорити став Бог, і відкрив Свої уста до тебе,

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

і представив тобі таємниці премудрости, бо вони як ті чуда роздумування! І знай, вимагає Бог менше від тебе, ніж провини твої того варті!

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

Чи ти Божу глибінь дослідиш, чи знаєш ти аж до кінця Всемогутнього?

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

Вона вища від неба, що зможеш зробити? І глибша вона за шеол, як пізнаєш її?

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

Її міра довша за землю, і ширша за море вона!

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Якщо Він перейде й замкне щось, і згромадить, то хто заборонить Йому?

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

Бо Він знає нікчемності людські та бачить насилля, і Він не догляне?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

Тож людина порожня мудрішає, хоч народжується, як те дике осля!

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

Якщо ти зміцниш своє серце, і свої руки до Нього простягнеш,

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

якщо є беззаконня в руці твоїй, то прожени ти його, і кривда в наметах твоїх нехай не пробуває,

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

тож тоді ти підіймеш обличчя невинне своє, і будеш міцний, і не будеш боятись!

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

Бо забудеш страждання, про них будеш згадувати, як про воду, яка пропливла...

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Від півдня повстане життя, а темрява буде, як ранок.

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

І будеш ти певний, бо маєш надію, і викопаєш собі яму та й будеш безпечно лежати,

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

і будеш лежати, й ніхто не сполошить, і багато-хто будуть підлещуватися до обличчя твого...

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

А очі безбожних минуться, і згине притулок у них, а їхня надія то стогін душі!

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.