Proverbs 9

Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα
Мудрість свій дім збудувала, сім стовпів своїх витесала.
εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης
Зарізала те, що було на заріз, змішала вино своє, і трапезу свою приготовила.
απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,
Дівчат своїх вислала, і кличе вона на висотах міських:
Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,
Хто бідний на розум, хай прийде сюди, а хто нерозумний, говорить йому:
Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα
Ходіть, споживайте із хліба мого, та пийте з вина, що його я змішала!
αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.
Покиньте глупоту і будете жити, і ходіте дорогою розуму!
Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.
Хто картає насмішника, той собі ганьбу бере, хто ж безбожникові виговорює, сором собі набуває.
Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.
Не дорікай пересмішникові, щоб тебе не зненавидів він, викартай мудрого й він покохає тебе.
Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.
Дай мудрому й він помудріє іще, навчи праведного і прибільшить він мудрости!
Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.
Страх Господній початок премудрости, а пізнання Святого це розум,
Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.
бо мною помножаться дні твої, і додадуть тобі років життя.
Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.
Якщо ти змудрів то для себе змудрів, а як станеш насмішником, сам понесеш!
Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν
Жінка безглузда криклива, нерозумна, і нічого не знає!
καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,
Сідає вона на сидінні при вході до дому свого, на високостях міста,
προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων
щоб кликати тих, хто дорогою йде, хто путтю своєю простує:
οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,
Хто бідний на розум, хай прийде сюди, а хто нерозумний, то каже йому:
Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.
Вода крадена солодка, і приємний прихований хліб...
Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.
І не відає він, що самі там мерці, у глибинах шеолу запрошені нею!...