Job 10

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
 Min själ är led vid livet.  Jag vill giva fritt lopp åt min klagan,  jag vill tala i min själs bedrövelse.
Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.
 Jag vill säga till Gud: Döm mig icke skyldig;  låt mig veta varför du söker sak mot mig.
Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?
 Anstår det dig att öva våld, att förkasta dina händers verk,  medan du låter ditt ljus lysa över de ogudaktigas rådslag?
Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?
 Har du då ögon som en varelse av kött,  eller ser du såsom människor se?
Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,
 Är din ålder som en människas ålder,  eller äro dina år såsom en mans tider,
Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,
 eftersom du letar efter missgärning hos mig  och söker att hos mig finna synd,
Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?
 du som dock vet att jag icke är skyldig,  och att ingen finnes, som kan rädda ur din hand?
Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.
 Dina händer hava danat och gjort mig,  helt och i allo; och nu fördärvar du mig!
Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?
 Tänk på huru du formade mig såsom lera;  och nu låter du mig åter varda till stoft!
Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?
 Ja, du utgöt mig såsom mjölk,  och såsom ostämne lät du mig stelna.
Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.
 Med hud och kött beklädde du mig,  av ben och senor vävde du mig samman.
Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.
 Liv och nåd beskärde du mig,  och genom din vård bevarades min ande.
Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:
 Men därvid gömde du i ditt hjärta den tanken,  jag vet att du hade detta i sinnet:
Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.
 om jag syndade, skulle du vakta på mig  och icke lämna min missgärning ostraffad.
Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.
 Ve mig, om jag befunnes vara skyldig!  Men vore jag än oskyldig, så finge jag ej lyfta mitt huvud,  jag skulle mättas av skam och skåda min ofärd.
At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.
 Höjde jag det likväl, då skulle du såsom ett lejon jaga mig  och alltjämt bevisa din undermakt på mig.
Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.
 Nya vittnen mot mig skulle du då föra fram  och alltmer låta mig känna din förtörnelse;  med skaror efter skaror skulle du ansätta mig.
Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.
 Varför lät du mig då komma ut ur modersskötet?  Jag borde hava förgåtts, innan något öga såg mig,
Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,
 hava blivit såsom hade jag aldrig varit till;  från moderlivet skulle jag hava förts till graven.
Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,
 Kort är ju min tid; må han då låta mig vara,  lämna mig i fred, så att jag får en flyktig glädje,
Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;
 innan jag går hädan, för att aldrig komma åter,  bort till mörkrets och dödsskuggans land,
Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.
 till det land vars dunkel är såsom djupa vatten,  dit där dödsskugga och förvirring råder,  ja, där dagsljuset självt är såsom djupa vatten.