Job 10

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Råd?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

Har du da kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

er dine Dage som Menneskets Dage, er dine År som Mandens Dage,

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Hånd er der ingen Redning!

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Dine Hænder gjorde og danned mig først, så skifter du Sind og gør mig til intet!

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

iklædte mig Hud og kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Ånd

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

og så gemte du dog i dit Hjerte på dette, jeg skønner, dit Øjemed var:

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

Synded jeg, vogted du på mig og tilgav ikke min Brøde.

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udåndet, uset af alle;

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

Er ej mine Livsdage få? Så slip mig, at jeg kan kvæges lidt,

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

før jeg for evigt går bort til Mørkets og Mulmets Land,

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.

Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket."