Psalms 2

 Varför larma hedningarna  och tänka folken fåfänglighet?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

 Jordens konungar resa sig upp,  och furstarna rådslå med varandra,  mot HERREN och hans smorde:

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

 »Låt oss slita sönder deras bojor  och kasta deras band ifrån oss.»

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

 Han som bor i himmelen ler,  HERREN bespottar dem.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

 Då talar han till dem i sin vrede,  och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

 »Jag själv har insatt min konung  på Sion, mitt heliga berg.»

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

 Jag vill förtälja om vad beslutet är;  HERREN sade till mig:  »Du är min son,  jag har i dag fött dig.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

 Begär av mig,  så skall jag giva dig hedningarna till arvedel  och jordens ändar till egendom.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

 Du skall sönderslå dem med järnspira,  såsom lerkärl skall du krossa dem.»

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

 Så kommen nu till förstånd, I konungar;  låten varna eder, I domare på jorden.

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

 Tjänen HERREN med fruktan,  och fröjden eder med bävan.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

 Hyllen sonen, så att han icke vredgas  och I förgåns på eder väg;  ty snart kunde hans vrede upptändas.  Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.