Job 23

Därefter tog Job till orda och sade:

Maar Job antwoordde en zeide:

 Också i dag vill min klaga göra uppror.  Min hand kännes matt för min suckans skull.

Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.

 Om jag blott visste huru jag skulle finna honom,  huru jag kunde komma dit där han bor!

Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

 Jag skulle då lägga fram för honom min sak  och fylla min mun med bevis.

Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

 Jag ville väl höra vad han kunde svara mig,  och förnimma vad han skulle säga till mig.

Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.

 Icke med övermakt finge han bekämpa mig,  nej, han borde allenast lyssna till mig.

Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.

 Då skulle hans motpart stå här såsom en redlig man,  ja, då skulle jag för alltid komma undan min domare.

Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.

 Men går jag mot öster, så är han icke där;  går jag mot väster, så varsnar jag honom ej;

Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

 har han något att skaffa i norr, jag skådar honom icke;  döljer han sig i söder, jag ser honom ej heller där.

Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

 Han vet ju vilken väg jag har vandrat;  han har prövat mig, och jag har befunnits lik guld.

Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

 Vid hans spår har min for hållit fast,  hans väg har jag följt, utan att vika av.

Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

 Från hans läppars bud har jag icke gjort något avsteg;  mer än egna rådslut har jag aktat hans muns tal.

Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

 Men hans vilja är orygglig; vem kan hindra honom?  Vad honom lyster, det gör han ock.

Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

 Ja, han giver mig fullt upp min beskärda del,  och mycket av samma slag har han ännu i förvar.

Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.

 Därför gripes jag av förskräckelse för hans ansikte;  när jag betänker det, fruktar jag för honom.

Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;

 Det är Gud som har gjort mitt hjärta försagt,  den Allsmäktige är det som har vållat min förskräckelse,

Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;

 ty jag fick icke förgås, innan mörkret kom,  dödsnatten undanhöll han mig.

Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.