Job 11

Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Si cortare, ó encerrare, Ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

Y olvidarás tu trabajo, Ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.