Job 10

ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

¿Son tus días como los días del hombre, Ó tus años como los tiempos humanos,

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

Si fuere malo, ¡ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

Antes que vaya para no volver, Á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.