Job 14

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

EL HOMBRE nacido de mujer, Corto de días, y harto de sinsabores:

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Que sale como una flor y es cortado; Y huye como la sombra, y no permanece.

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

¿Y sobre éste abres tus ojos, Y me traes á juicio contigo?

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: Tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Si tú lo dejares, él dejará de ser: Entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, Y sus renuevos no faltarán.

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Si se envejeciere en la tierra su raíz, Y su tronco fuere muerto en el polvo,

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

Al percibir el agua reverdecerá, Y hará copa como planta.

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Mas el hombre morirá, y será cortado; Y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Las aguas de la mar se fueron, Y agotóse el río, secóse.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: Hasta que no haya cielo no despertarán, Ni se levantarán de su sueño.

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, Que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, Que me pusieses plazo, y de mí te acordaras!

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Si el hombre muriere, ¿volverá á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, Hasta que venga mi mutación.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Aficionado á la obra de tus manos, Llamarás, y yo te responderé.

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Pues ahora me cuentas los pasos, Y no das tregua á mi pecado.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Tienes sellada en saco mi prevaricación, Y coacervas mi iniquidad.

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Y ciertamente el monte que cae se deshace, Y las peñas son traspasadas de su lugar;

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, Que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; Demudarás su rostro, y enviaráslo.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; Ó serán humillados, y no entenderá de ellos.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Mas su carne sobre él se dolerá, Y entristecerse ha en él su alma.