Job 14

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.