Job 32

A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.