Psalms 116

Jeg elsker Herren, for han hører min røst, mine inderlige bønner.

RAB’bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.

For han har bøiet sitt øre til mig, og alle mine dager vil jeg påkalle ham.

Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O’na sesleneceğim.

Dødens rep hadde omspent mig, og dødsrikets angster hadde funnet mig; nød og sorg fant jeg.

Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

Men jeg påkalte Herrens navn: Akk Herre, frels min sjel!

O zaman RAB’bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.

Herren er nådig og rettferdig, og vår Gud er barmhjertig.

RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.

Herren verner de enfoldige; jeg var elendig, og han frelste mig.

RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.

Kom igjen, min sjel, til din ro! For Herren har gjort vel imot dig.

Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.

For du fridde min sjel fra døden, mitt øie fra gråt, min fot fra fall.

Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

Jeg skal vandre for Herrens åsyn i de levendes land.

Yaşayanların diyarında, RAB’bin huzurunda yürüyeceğim.

Jeg trodde, for jeg talte; jeg var såre plaget.

[] İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.

Jeg sa i min angst: Hvert menneske er en løgner.

Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.

Hvormed skal jeg gjengjelde Herren alle hans velgjerninger imot mig?

Ne karşılık verebilirim RAB’be, Bana yaptığı onca iyilik için?

Jeg vil løfte frelsens beger og påkalle Herrens navn.

Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB’bi adıyla çağıracağım.

Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine.

Bütün halkının önünde, RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim.

Kostelig i Herrens øine er hans frommes død.

RAB’bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.

Akk Herre! Jeg er jo din tjener, jeg er din tjener, din tjenerinnes sønn; du har løst mine bånd.

Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.

Dig vil jeg ofre takkoffer, og Herrens navn vil jeg påkalle.

Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.

Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine,

RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,

i forgårdene til Herrens hus, midt i dig, Jerusalem. Halleluja!

RAB’bin Tapınağı’nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB’be övgüler sunun!