Proverbs 9

Wisdom hath builded her house, she hath hewn out her seven pillars:

Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα

She hath killed her beasts; she hath mingled her wine; she hath also furnished her table.

εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης

She hath sent forth her maidens: she crieth upon the highest places of the city,

απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,

Whoso is simple, let him turn in hither: as for him that wanteth understanding, she saith to him,

Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,

Come, eat of my bread, and drink of the wine which I have mingled.

Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα

Forsake the foolish, and live; and go in the way of understanding.

αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.

He that reproveth a scorner getteth to himself shame: and he that rebuketh a wicked man getteth himself a blot.

Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.

Reprove not a scorner, lest he hate thee: rebuke a wise man, and he will love thee.

Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.

Give instruction to a wise man, and he will be yet wiser: teach a just man, and he will increase in learning.

Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.

The fear of the LORD is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is understanding.

Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.

For by me thy days shall be multiplied, and the years of thy life shall be increased.

Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.

If thou be wise, thou shalt be wise for thyself: but if thou scornest, thou alone shalt bear it.

Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.

A foolish woman is clamorous: she is simple, and knoweth nothing.

Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν

For she sitteth at the door of her house, on a seat in the high places of the city,

καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,

To call passengers who go right on their ways:

προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων

Whoso is simple, let him turn in hither: and as for him that wanteth understanding, she saith to him,

οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,

Stolen waters are sweet, and bread eaten in secret is pleasant.

Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.

But he knoweth not that the dead are there; and that her guests are in the depths of hell.

Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.