Psalms 80

Give ear, O Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a flock; thou that dwellest between the cherubims, shine forth.

ای شبان اسرائیل به ما گوش بده. ای که طایفهٔ یوسف را همانند گلّهٔ گوسفند راهنمایی می‌کنی و بر بالای فرشتگان نگهبان جلوس نموده‌ای، تجلّی فرما.

Before Ephraim and Benjamin and Manasseh stir up thy strength, and come and save us.

قدرت خود را بر طایفه‌های افرایم، بنیامین و منسی نمایان ساز و ما را نجات بده.

Turn us again, O God, and cause thy face to shine; and we shall be saved.

خدایا، ما را بازآور. بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.

O LORD God of hosts, how long wilt thou be angry against the prayer of thy people?

ای خداوند متعال، تا به کی بر قوم خود غضبناک خواهی بود و دعای ما را مستجاب نخواهی کرد؟

Thou feedest them with the bread of tears; and givest them tears to drink in great measure.

غم و غصّه را خوراک ما ساختی و جام ما را از اشک لبریز گرداندی.

Thou makest us a strife unto our neighbours: and our enemies laugh among themselves.

سرزمین ما را میدان تاخت و تاز همسایگان ما کردی و دشمنان ما، ما را مسخره می‌کنند.

Turn us again, O God of hosts, and cause thy face to shine; and we shall be saved.

ای خدای متعال، ما را به پیشگاه خود بازآور. بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.

Thou hast brought a vine out of Egypt: thou hast cast out the heathen, and planted it.

تو ما را مانند درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و مردمی را که در آن سرزمین بودند، از آنجا بیرون راندی.

Thou preparedst room before it, and didst cause it to take deep root, and it filled the land.

آنجا را پاک کردی و قوم تو در آنجا ریشه دوانیده، سراسر آن سرزمین را پُر ساختند.

The hills were covered with the shadow of it, and the boughs thereof were like the goodly cedars.

کوهها را با سایهٔ خود پوشاندند و با شاخه‏‌های خویش درختان سرو را دربر گرفتند.

She sent out her boughs unto the sea, and her branches unto the river.

شاخه‏‌های خود را تا سواحل دریای مدیترانه از یک سو و تا رود فرات از سوی دیگر گستردند.

Why hast thou then broken down her hedges, so that all they which pass by the way do pluck her?

پس چرا دیوارهای آن را فرو ریختی، تا هر رهگذری میوه‌های آن را بچیند؟

The boar out of the wood doth waste it, and the wild beast of the field doth devour it.

گرازها آن را پایمال کنند و حیوانات وحشی آن را بخورند.

Return, we beseech thee, O God of hosts: look down from heaven, and behold, and visit this vine;

ای خدای لشکرها، به سوی ما بازگرد، از آسمان نگاه کن و ببین، و بر این درخت مو توجّه فرما.

And the vineyard which thy right hand hath planted, and the branch that thou madest strong for thyself.

بیا و این تاکی را که خودت نشاندی، حفظ کن، این تاکی که آن را تنومند نمودی.

It is burned with fire, it is cut down: they perish at the rebuke of thy countenance.

دشمنان ما، آن را آتش زدند و ویران کردند، پس آنها را به غضب خود گرفتار کن و از بین ببر.

Let thy hand be upon the man of thy right hand, upon the son of man whom thou madest strong for thyself.

امّا از قومی که خودت برگزیده‌ای و قدرت بخشیده‌ای حمایت کن و محافظت فرما.

So will not we go back from thee: quicken us, and we will call upon thy name.

ما هرگز دوباره از تو روی بر نمی‌تابیم، ما را زنده نگه‌دار و ما تو را ستایش خواهیم كرد.

Turn us again, O LORD God of hosts, cause thy face to shine; and we shall be saved.

ای خدای متعال، ما را به پیشگاه خود بازآور. بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.