Job 14

Az asszonytól született ember rövid életű és háborúságokkal bővelkedő.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Mint a virág, kinyílik és elhervad, és eltünik, mint az árnyék és nem állandó.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Még az ilyen ellen is felnyitod-é szemeidet, tennen magaddal törvénybe állítasz-é engem?

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Ki adhat tisztát a tisztátalanból? Senki.

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Nincsenek-é meghatározva napjai? Az ő hónapjainak számát te tudod; határt vetettél néki, a melyet nem hághat át.

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Fordulj el azért tőle, hogy nyugodalma legyen, hogy legyen napjában annyi öröme, mint egy béresnek.

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Mert a fának van reménysége; ha levágják, ismét kihajt, és az ő hajtásai el nem fogynak.

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Még ha megaggodik is a földben a gyökere, és ha elhal is a porban törzsöke:

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

A víznek illatától kifakad, ágakat hajt, mint a csemete.

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

De ha a férfi meghal és elterül; ha az ember kimúlik, hol van ő?

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Mint a víz kiapad a tóból, a patak elapad, kiszárad:

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Úgy fekszik le az ember és nem kél fel; az egek elmúlásáig sem ébrednek, nem költetnek föl az ő álmukból.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Vajha engem a holtak országában tartanál; rejtegetnél engemet addig, a míg elmúlik a te haragod; határt vetnél nékem, azután megemlékeznél rólam!

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

Ha meghal az ember, vajjon feltámad-é? *Akkor* az én hadakozásom minden idejében reménylenék, míglen elkövetkeznék az én elváltozásom.

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Szólítanál és én felelnék néked, kivánkoznál a te kezednek alkotása után.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

De most számlálgatod az én lépéseimet, és nem nézed el az én vétkeimet!

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Gonoszságom egy csomóba van lepecsételve, és hozzáadod bűneimhez.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Még a hegy is szétomlik, ha eldől; a szikla is elmozdul helyéről;

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

A köveket lekoptatja a víz, a földet elsodorja annak árja: az ember reménységét is úgy teszed semmivé.

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Hatalmaskodol rajta szüntelen és ő elmegy; megváltoztatván az arczát, úgy bocsátod el őt.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Ha tisztesség éri is fiait, nem tudja; ha megszégyenülnek, nem törődik velök.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Csak őmagáért fáj még a teste, és a lelke is őmagáért kesereg.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.