Job 14

אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
מי יתן טהור מטמא לא אחד׃
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃
Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃
Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃
Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃
Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃
Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃
Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃
Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!
אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃
Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃
Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃
Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃
Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃
Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃
Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃
Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.