Job 14

אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃

انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃

همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃

پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

מי יתן טהור מטמא לא אחד׃

هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃

طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃

پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃

برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃

هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃

بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃

امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃

انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃

ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃

وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃

آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃

تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃

مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃

زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃

آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃

تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃

اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند.

אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃

او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.