Job 14

אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃
Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃
Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃
Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
מי יתן טהור מטמא לא אחד׃
Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃
Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃
Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃
Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃
Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃
Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃
Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃
Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃
Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃
Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min!
אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃
Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃
Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃
Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃
Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃
Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃
Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃
Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃
Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃
Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.