Job 32

Und jene drei Männer hörten auf, dem Hiob zu antworten, weil er in seinen Augen gerecht war.

A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

Da entbrannte der Zorn Elihus, des Sohnes Barakeels, des Busiters, vom Geschlechte Ram; sein Zorn entbrannte wider Hiob, weil er sich selbst mehr rechtfertigte als Gott.

Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Und sein Zorn entbrannte wider seine drei Freunde, darum, daß sie keine Antwort fanden und Hiob verdammten.

Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

Aber Elihu hatte auf Hiob gewartet mit Reden, weil jene älter an Jahren waren als er.

Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

Und als Elihu sah, daß keine Antwort in dem Munde der drei Männer war, da entbrannte sein Zorn.

Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

Und Elihu, der Sohn Barakeels, der Busiter, hob an und sprach: Ich bin jung an Jahren, und ihr seid Greise; darum habe ich mich gescheut und gefürchtet, euch mein Wissen kundzutun.

I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

Ich sagte: Mögen die Tage reden, und die Menge der Jahre Weisheit verkünden.

Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Jedoch der Geist ist es in den Menschen, und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.

Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Nicht die Bejahrten sind weise, noch verstehen die Alten, was recht ist.

Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

Darum sage ich: Höre mir zu, auch ich will mein Wissen kundtun.

Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

Siehe, ich harrte auf eure Reden, horchte auf eure Einsichten, bis ihr Worte ausfindig gemacht hättet,

Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

und ich richtete meine Aufmerksamkeit auf euch; und siehe, keiner ist unter euch, der Hiob widerlegt, der seine Reden beantwortet hätte.

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

Daß ihr nur nicht saget: Wir haben Weisheit gefunden. Gott wird ihn aus dem Felde schlagen, nicht ein Mensch!

Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Er hat ja an mich keine Worte gerichtet, und mit euren Reden werde ich ihm nicht erwidern. -

Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

Sie sind bestürzt, sie antworten nicht mehr, die Worte sind ihnen ausgegangen.

Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

Und ich sollte warten, weil sie nicht reden, weil sie dastehen, nicht mehr antworten?

Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Auch ich will mein Teil erwidern, auch ich will mein Wissen kundtun.

Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Denn voll bin ich von Worten; der Geist meines Innern drängt mich.

Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

Siehe, mein Inneres ist wie Wein, der nicht geöffnet ist; gleich neuen Schläuchen will es bersten.

Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Ich will reden, daß mir Luft werde, will meine Lippen auftun und antworten.

Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Daß ich nur ja für niemand Partei nehme! und keinem Menschen werde ich schmeicheln.

Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Denn ich weiß nicht zu schmeicheln: gar bald würde mein Schöpfer mich hinwegnehmen.

Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.