Job 11

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

Si cortare, ó encerrare, Ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Y olvidarás tu trabajo, Ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.