Job 10

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

Min sjel er lei av mitt liv, jeg vil la min klage ha fritt løp, jeg vil tale i min sjels bitre smerte.

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

Jeg vil si til Gud: Fordøm mig ikke, la mig vite hvorfor du strider mot mig!

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

Tykkes det dig godt at du undertrykker, at du forkaster det dine hender med omhu har dannet, og lar ditt lys skinne over ugudeliges råd?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

Har du menneskeøine, eller ser du således som et menneske ser?

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

Er dine dager som et menneskes dager, eller dine år som en manns dager? -

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

siden du søker efter min misgjerning og leter efter min synd,

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

enda du vet at jeg ikke er ugudelig, og at det ingen er som redder av din hånd.

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

Dine hender har dannet mig og gjort mig, helt og i alle deler, og nu vil du ødelegge mig!

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

Kom i hu at du har dannet mig som leret, og nu lar du mig atter vende tilbake til støvet!

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

Helte du mig ikke ut som melk og lot mig størkne som ost?

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

Med hud og kjøtt klædde du mig, og med ben og sener gjennemvevde du mig.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

Liv og miskunnhet har du gitt mig, og din varetekt har vernet om min ånd.

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

Og dette gjemte du i ditt hjerte, jeg vet at dette hadde du i sinne:

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

Syndet jeg, så vilde du vokte på mig og ikke frikjenne mig for min misgjerning;

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

var jeg skyldig, da ve mig, men var jeg uskyldig, skulde jeg dog ikke kunne løfte mitt hode, mett av skam og med min elendighet for øie;

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

og hevet det sig dog, så vilde du jage efter mig som en løve, og atter vise dig forunderlig mot mig;

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

du vilde føre nye vidner mot mig og øke din harme mot mig, sende alltid nye hærflokker mot mig.

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

Hvorfor lot du mig utgå av mors liv? Jeg skulde ha opgitt ånden, og intet øie skulde ha sett mig;

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

jeg skulde ha vært som om jeg aldri hadde vært til; fra mors liv skulde jeg ha vært båret til graven.

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

Er ikke mine dager få? - Han holde op! Han la mig være, så jeg kan bli litt glad,

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

før jeg går bort for ikke å vende tilbake, bort til mørkets og dødsskyggens land,

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.

et land så mørkt som den sorteste natt, hvor dødsskygge og forvirring råder, og hvor lyset er som den sorteste natt!