Psalms 116

Halleluja! Jeg elsker Herren, thi han hører min røst, min tryglende bøn,

Χαιρω οτι ο Κυριος εισηκουσε της φωνης μου, των δεησεων μου

ja, han bøjed sit Øre til mig, jeg påkaldte HERRENs Navn.

οτι εκλινε το ωτιον αυτου προς εμε και ενοσω ζω, θελω επικαλεισθαι αυτον.

Dødens Bånd omspændte mig, Dødsrigets Angster greb mig, i Trængsel og Nød var jeg stedt.

Πονοι θανατου με περιεκυκλωσαν, και στενοχωριαι του αδου με ευρηκαν θλιψιν και πονον απηντησα.

Jeg påkaldte HERRENs Navn: "Ak, HERRE, frels min Sjæl!"

Και επεκαλεσθην το ονομα του Κυριου ω Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου.

Nådig er HERREN og retfærdig, barmhjertig, det er vor Gud;

Ελεημων ο Κυριος και δικαιος και ευσπλαγχνος ο Θεος ημων.

HERREN vogter enfoldige, jeg var ringe, dog frelste han mig.

Ο Κυριος φυλαττει τους απλους εταλαιπωρηθην, και με εσωσεν.

Vend tilbage, min Sjæl, til din Ro, thi HERREN har gjort vel imod dig!

Επιστρεψον, ψυχη μου, εις την αναπαυσιν σου, διοτι ο Κυριος σε ευηργετησε.

Ja, han fried min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Gråd, min Fod fra Fald.

Διοτι ελυτρωσας την ψυχην μου εκ θανατου, τους οφθαλμους μου απο δακρυων, τους ποδας μου απο ολισθηματος.

Jeg vandrer for HERRENs Åsyn udi de levendes Land;

Θελω περιπατει ενωπιον του Κυριου εν γη ζωντων.

jeg troede, derfor talte jeg, såre elendig var jeg,

Επιστευσα, δια τουτο ελαλησα εγω ημην σφοδρα τεθλιμμενος

sagde så i min Angst: "Alle Mennesker lyver!"

εγω ειπα εν τη εκπληξει μου, πας ανθρωπος ειναι ψευστης.

Hvorledes skal jeg gengælde HERREN alle hans Velgerninger mod mig?

Τι να ανταποδωσω εις τον Κυριον, δια πασας τας ευεργεσιας αυτου τας προς εμε;

Jeg vil løfte Frelsens Bæger og påkalde HERRENs Navn.

θελω λαβει το ποτηριον της σωτηριας και θελω επικαλεσθη το ονομα του Κυριου.

Jeg vil indfri HERREN mine Løfter i Påsyn af alt hans Folk.

Τας ευχας μου θελω αποδωσει εις τον Κυριον, τωρα ενωπιον παντος του λαου αυτου.

Kostbar i HERRENs Øjne er hans frommes Død.

Πολυτιμος ενωπιον του Κυριου ο θανατος των οσιων αυτου.

Ak, HERRE, jeg er jo din Tjener, din Tjener, din Tjenerindes Søn, mine Lænker har du løst.

Ναι, Κυριε διοτι ειμαι δουλος σου ειμαι δουλος σου, υιος της δουλης σου συ ελυσας τα δεσμα μου.

Jeg vil ofre dig Lovprisningsoffer og påkalde HERRENs Navn;

Εις σε θελω θυσιασει θυσιαν αινεσεως και το ονομα του Κυριου θελω επικαλεσθη.

mine Løfter vil jeg indfri HERREN i Påsyn af alt hans Folk

Τας ευχας μου θελω αποδωσει εις τον Κυριον, τωρα εμπροσθεν παντος του λαου αυτου

i HERRENs Hus's Forgårde og i din Midte, Jerusalem!

εν ταις αυλαις του οικου του Κυριου, εν μεσω σου, Ιερουσαλημ. Αλληλουια.