Job 10

Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Råd?

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

Har du da kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

er dine Dage som Menneskets Dage, er dine År som Mandens Dage,

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Hånd er der ingen Redning!

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

Dine Hænder gjorde og danned mig først, så skifter du Sind og gør mig til intet!

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

iklædte mig Hud og kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Ånd

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

og så gemte du dog i dit Hjerte på dette, jeg skønner, dit Øjemed var:

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

Synded jeg, vogted du på mig og tilgav ikke min Brøde.

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udåndet, uset af alle;

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

Er ej mine Livsdage få? Så slip mig, at jeg kan kvæges lidt,

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

før jeg for evigt går bort til Mørkets og Mulmets Land,

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket."

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.