Job 26

A odpovídaje Job, řekl:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Komu jsi napomohl? Tomu-li, kterýž nemá síly? Toho-lis retoval, kterýž jest bez moci?

“Çaresize nasıl yardım ettin! Güçsüz pazıyı nasıl kurtardın!

Komu jsi rady udělil? Nemoudrému-li? Hned jsi základu dostatečně poučil?

Bilge olmayana ne öğütler verdin! Sağlam bilgiyi pek güzel öğrettin!

Komužs ty řeči zvěstoval? A čí duch vyšel z tebe?

Bu sözleri kime söyledin? Senin ağzından konuşan ruh kimin?

Však i mrtvé věci pod vodami a obyvateli jejich sformovány bývají.

“Suların ve sularda yaşayanların altında Ölüler titriyor.

Odkryta jest propast před ním, i zahynutí není zakryto.

Tanrı’nın önünde ölüler diyarı çıplaktır, Yıkım diyarı örtüsüz.

Ontě roztáhl půlnoční stranu nad prázdnem, zavěsil zemi na ničemž.

O boşluğun üzerine kuzey göklerini yayar, Hiçliğin üzerine dünyayı asar.

Zavazuje vody v oblacích svých, aniž se trhá oblak pod nimi.

Bulutların içine suları sarar, Bulutlar yırtılmaz onların ağırlığı altında.

On sám zdržuje stále trůn svůj, a roztahuje na něm oblaky své.

Dolunayın yüzünü örter, Üstüne bulutlarını serper.

Cíl vyměřil rozlévání se vodám, až do skonání světla a tmy.

Suların yüzeyine sınır çizer Işıkla karanlığın ayrıldığı yerde.

Sloupové nebeští třesou se a pohybují od žehrání jeho.

Göklerin direkleri sarsılır, Şaşkına dönerler O azarlayınca.

Mocí svou rozdělil moře, a rozumností svou dutí jeho.

Gücüyle denizi çalkalar, Ustaca Rahav’ı vurur.

Duchem svým nebesa ozdobil, a ruka jeho sformovala hada dlouhého.

Gökler O’nun soluğuyla açılır, O’nun eli parçalar kaçan yılanı.

Aj, toť jsou jen částky cest jeho, a jak nestižitelné jest i to maličko, což jsme slyšeli o něm. Hřímání pak moci jeho kdo srozumí?

Bunlar yaptıklarının küçücük parçaları, O’ndan duyduğumuz hafif bir fısıltıdır. Gürleyen gücünü kim anlayabilir?”